23 czerwca w stolicy Kamerunu – Jaunde – zakończyły się Mistrzostwa Świata w warcabach 100-polowych 2025. Tytuł najlepszego zawodnika globu obronił Holender, Jan Groenendijk. Drugie miejsce zajął jego rodak, Jitse Slump. Podium uzupełnił Mistrz Świata 1994, Guntis Valneris z Łotwy.
I to w zasadzie tyle o tym „najważniejszym” turnieju roku. Tytuły rozdane, ale przez brak jakościowego przekazu z turnieju i przez system rozgrywek, który z mistrzostw świata uczynił raczej mistrzostwa Holandii (9 z 12 zawodników z tego kraju znalazło się w finale), są to mistrzostwa z gatunku tych „do zapomnienia”.
Co ciekawego działo się przy warcabnicach? Za sprawą niezawodnego Bartka Manieckiego możecie co nieco zobaczyć. Bartek przygotował dla czytelników strony 2 artykuły ze zbiorem ciekawych pozycji. W pierwszej – kombinacje. W drugiej – niespodzianka, już niebawem! Rozwiązania znajdziecie na końcu artykułu.
Najlepsza trójka Mistrzostw Świata 2025. Od lewej na podium: Jitse Slump (2. miejsce), Jan Groenendijk (1. miejsce), Guntis Valneris (3. miejsce)
Autor wpisu: Bartosz Maniecki
1) Sayouba Kiema – MI Jan van Dijk 0-2
Czarne zaczynają i wygrywają.
2) GMI Aleksej Domchev – GMI Jitse Slump 0-2
Czarne zaczynają i wygrywają.
3) Maxime Ilboudo – Bohdan Panchenkov 2-0
Białe zaczynają i wygrywają.
4) MI Alessio Scaggiante – MI Simon Harmsma 1-1
Białe zaczynają i wygrywają.
5) Kombila Arnauld Mamboundou – Sayouba Kiema 2-0
Białe zaczynają i wygrywają.
6) GMI Edvard Burzyński – Aristo Bonguen 2-0
Białe zaczynają i wygrywają.
7) Maxime Ilboudo – Moussa Diallo 0-2
Czarne zaczynają i wygrywają.
8) MF Maksym Opryshchenko – GMI Jean Marc Ndjofang 0-2
Czarne zaczynają i wygrywają.
9) GMI Jos Stokkel – Maxime Ilboudo 0-2
Czarne zaczynają i wygrywają.
10) GMI Raimonds Vipulis – Arnaud Foto 1-1
Białe zaczynają i wygrywają.
Rozwiązania:
1) 23-29 34×23 24-30 25×34 12-18 23×12 17×8 26×17 11×33 38×29 14-20 15×24 19×50
2) 24-30 25×34 (35×24 19×30 25×34 23-29 34×21 16×49) 23-29 34×21 16×49
3) 27-22 18×27 38-33 27×47 37-32 47×29 36-31 26×37 32×41 23×32 34×5
4) 23-19 14×23 37-31 26×48 39-33 48×30 40-35 23×34 35×11, w partii zagrano błędne 42-38
5) 27-22 18×27 32×21 17×37 25-20 14×34 40×16
6) 32-27 22×42 29-24 20×29 33×24 42×33 39×10, w partii zagrano błędne 44-40
7) 23-29 34×12 25×43 38×49 24-30 (można też 11-17 22×11 16×18 27×16 24-30 35×24 20×47) 35×24 20×47, w partii zagrano błędne 21-26
8) 19-23 28×17 14-19 22×13 11×44 50×39 19×8
9) 27-32 37×28 22-27 (bardziej efektownie wygrywało 4-10 15×4 13-18 4×13 18×49 13×27 49×21) 31×22 13-18 22×13 9×49
10) 28-23 19×28 37-32 28×37 33-29 24×33 39×28 22×33 31×22 17×28 26×6, w partii białe zrobiły remisową kombinację: 33-29 24×33 38×29 22×24 31×22 17×28 26×6=. Co ciekawe, ta kombinacja wygrywała ruch wcześniej, lecz Vipulis prawdopodobnie źle ocenił końcówkę i zrobił ją dopiero teraz, gdy remisowała. Jak wskazał MF Ronald Schalley w swojej analizie na Toernooibase, grający białymi Vipulis w tej partii aż czterokrotnie pomylił się i przeszedł obok wygrywającego wariantu – 2 razy we wskazanych kombinacjach, i 2 razy w późniejszej fazie partii.
Autor wpisu: Bartosz Maniecki
